வெற்றுக்கிளை தழையும் மர நிழலில் ஒளிரும் சுடர்

கால நதியில் நானோர்
மலரும் நீர்க்குமிழ்

அந்தரம் பாயும் மீன்
தீராத வெறுமையின்
வசீகரம் நிரம்பிய
வெற்றுப் படகு
கேவல் அடங்காத
பின்னிரவில் எழும்பும் நீராவி
அடர் சலனம் பூத்த மோனச்சுழி
வற்றாத கூழாங்கற்களின் இசையில்
தன்னை இழைக்கும் மணல்.

பருகும் பொழுது

யாழ்முறிப் பண்...
சுவடுகளற்ற பொழுதொன்றில்
நித்தியத்தைப் பருகும்
தருணமதில்
அந்தரத்தில் நீந்த யத்தனிக்கும்
உன்மத்தப் பறவை.

சுடர் குமைவு

வெறுமையின் உக்கிரம் கூடி
நகரும் ஒரு மரத்தின் பயணம்
என்றைக்கும் போல்
நிழலாக மட்டும் மீந்துபோவதில்லை

யாழ்முறிப் பண்

சுவடுகளற்ற பொழுதொன்றில்
நித்தியத்தைப் பருகும்
தருணமதில்
அந்தரத்தில் நீந்த யத்தனிக்கும்
உன்மத்தப் பறவை

கொழுத்த உன்

என் பிணந்தின்று
கொழுத்த உன்
மேதமையின் சாகசம்
விசும்பென நீள
வெயில் பாயா
அந்த வேம்பின் மடியில்
தின்ற மண்ணின் வாசம்
இன்னும் போகவில்லை
என்பதை மீதமிருக்கும்
மரணிக்கவியலா நமது காகமொன்று
தன் ஆழி நாவால்
அறிவிக்க எத்தனிக்கிறது.
சிறுவர்கள் இன்னும் விளையாடுகிறார்கள்
குளிர்கமழ் வேம்படியில் .

உன் சேய்மை

ஒரு சுடரைப் போல உன் சேய்மை
விரைந்து கவியும் ஒரு துளி இருள்
என் உனது உன்மத்த மரணம்
உன் நிலம் ஒரு ஒருதான் ...